Dün kızlarla film gecesi yaptık. Dondurmamızı aldık ve açtık bir film, kardeşimin önerisi üzerine.
Film 2004, Fransa-İsviçre ortak yapımı. Film 2. Dünya Savaşında yetim kalmış çocukların bulunduğu bir okulda geçiyor. Daha filmin başında aklınıza bir isim kazınıyor: Pepinot.
Pepinot'yu filmin sonuna kadar takip edecek gözleriniz.
Kim mi bu Pepinot :) Sağdaki küçük, şirin velet. Hikaye Pepinot'un yaşlanmış olarak okuldan bir arkadaşını bulup, öğretmenlerine ait günlüğü arkadaşına vermesiyle başlıyor. Günlüğü verdiği arkadaşı ise Pierre Morhange.
Çocukların bulunduğu okulun hapishaneden farkı yoktur. Şirret bir müdür, oldukça yaramaz çocuklar, ve buna rağmen çocukları seven bir hademe. Günün birinde okula yeni bir müzik hocası gelir. Çocuklara kendini sevdirir ve bir koro kurar. Pepinot da hep yanındadır. Koro çalışmaları başladığı sırada Morhange cezalıdır. Çalışmalara katılamaz ama kendi kendine çalışır ki o ne sestir öyle ^^ Bu arada çocuk filmdeki soloları kendi söylüyormuş. Sesi gerçekten muazzam.
Neyse film bu şekilde devam eder. Fransız filmlerine özgü çok konuşmanın olmadığı, daha çok birinin arkadan anlattığı bu filme bir de koronun eşsiz müzikleri ekleniyor ki tadına doyulmaz :
Film tanıtımımı bir de müzikle sonlandırayım o halde. Morhange'ın sesine dikkat (sololar ona ait)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder