Normalde popüler olan şeylerden uzak durmaya çalışırım. Sevmem açıkçası o sırada popüler olanı. Özellikle de kitapta. Lakin müzik için aynı şey geçerli değil ben de. Son günlerde dinlediğim bir şarkıdan bahsetmek istiyorum. Şarkıyı şuraya bırakıp konuşmama devam edeceğim
Şarkının klibi başından sonuna kadar başarılı. Pharrell Williams'ı Happy'sinden tanıyoruz daha çok. Toplumsal olaylara vurgu yaptığı daha doğrusu eleştirdiği bu şarkısını ben çok beğendim.
Zaten sizin yüksek sesle söylemek istediklerinizi, birileri çıkıp bağırarak söylediğinde, onlara minnet duymuyor muyuz? Daha bir kucaklamıyor muyuz? Pharrell Williams bu şarkısıyla sanki yukarki mahallemizden biriymiş gibi hissettirdi. Eskimiş görüntülü kotlarıyla, çığlıklarıyla.
Zaten sizin yüksek sesle söylemek istediklerinizi, birileri çıkıp bağırarak söylediğinde, onlara minnet duymuyor muyuz? Daha bir kucaklamıyor muyuz? Pharrell Williams bu şarkısıyla sanki yukarki mahallemizden biriymiş gibi hissettirdi. Eskimiş görüntülü kotlarıyla, çığlıklarıyla.
Çok farklı bir ses tonu var ve ben onu en çok bu şarkıda beğendim. Muhammed Ali'yi klipte görmek beni ayrı mutlu etti. En son Linkin Park'ın 'What've done' şarkısında Sultanahmet Camii'ni gördüğümde böyle sevinmiştim. O şarkıyı da dinleyin müzik videosunu da izleyin derim.
Bu arada Pharrell'in totosundaki adidas amblemini gördünüz mü =)
Klipteki mekanların soğukluğu, ve sanatçının dansı bana Michael Jackson'ı hatırlattı. Üstadın şarkısını şuraya bırakayım ve siz de bir bakın
Küçükken dinleyipte çokça etkisinde kaldığım bir şarkı. Zaten toplumsal olaylarla ilgili en çok şarkı Jackson'a ait. Benim eyyorlamam bu kadar, görüşmek üzere ^^
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder